کالاهای عمومی (BULK) در پروژه‌های طرح و ساخت
در پروژه‌هایی که به روش EPC (مهندسی، تامین کالا و ساخت) اجرا می‌گردند و قیمت‌گذاری آنها به صورت یک قلم است، پیمانکار هزینه تمامی کالاها و تجهیزات مورد نیاز پروژه از جمله کالاهای اختصاصی (Tag Items) و کالاهای عمومی (Bulk) را در مبلغ پیشنهادی خود لحاظ می‌نماید؛ این موضوع دو جنبه دارد: الف) چنانچه در جریان اجرای پروژه، نیاز به تامین مجدد کالاهای عمومی باشد، پیمانکار باید به هزینه خود و در چهارچوب مبلغ قرارداد اقدام به تامین آنها نماید و ب) چنانچه با پایان پروژه کالای عمومی مازادی وجود داشته باشد، متعلق به پیمانکار خواهد بود.
در پروژه‌های پیش گفته، اضافه آمدن کالاهای عمومی می‌تواند ناشی از دو موضوع باشد:
۱) طراحی بهینه پیمانکار و تلاش ایشان در جهت صرفه‌جویی در مصرف کالاهای عمومی که می‌تواند تاثیر مثبتی در کاهش هزینه‌های نگهداری از پروژه نیز داشته باشد و/یا
۲) پیمانکار اقدام به خرید کالاهای عمومی به میزان بیشتری نموده است تا در جریان اجرای پروژه با کمبود کالا و نیز افزایش قیمت آنها مواجه نگردد و اجرای پروژه به این دلیل دچار تاخیر نشود.
اصرار به اینکه مازاد کالای عمومی (Surplus Material) به کارفرما تعلق دارد، با این ایراد مواجه است که از یک سو، انگیزه پیمانکار جهت مهندسی بهینه و کاهش مصرف کالاهای عمومی را کاهش می‌دهد و از سوی دیگر پیمانکار تلاش می‌کند تا کالای عمومی کمتری خریداری نماید و یا کالای عمومی را به صورت بخش بخش و در حد نیاز مقاطع مختلف پروژه تامین نماید تا در نهایت و با پایان پروژه کالای عمومی مازادی نداشته باشد؛ بدیهی است چنین رویکردی اجرای پروژه را با تاخیر مواجه می‌سازد.
به هر صورت به دلیل وجود برخی اختلاف نظرها در خصوص موضوع، تعیین تکلیف این مهم در زمان انعقاد قرارداد و به صراحت ضرورت دارد.
